Het is een bekend gegeven dat veel jongeren rondom de puberteit uit de hulpverlening “verdwijnen”. En misschien gaat dat ook best wel goed. Je gaat een vervolgopleiding doen. Voordeel: je hoeft niet meer na te blijven als je te laat komt. Geen strafwerk, melden bij de afdelingscoördinator en al dat gedoe. Maar het heeft ook een andere kant. Er is geen huiswerkcursus waar je je “huiswerk” kunt doen en waar ze de boel voor je inplannen. Er wordt ineens veel van je eigen planningsvaardigheden gevraagd. En dan verandert er nog meer. Omdat je niet eeuwig bij je ouders kunt blijven wonen, ga je zelfstandig wonen. Heb je nog meer dingen om te plannen, want je moet ook gewoon boodschappen doen, rondkomen met een budget, af en toe opruimen. En dan heb je soms ook nog last van wisselende emoties. En ja, dan kan je je wel eens voelen zoals op deze afbeelding.
Uitstellen….één van je grootste stressbronnen. Je weet dat je het doet, wil het heel graag niet doen en toch…..Goed nieuws: uitstelgedrag kan je wat aan doen. Ook als je AD(H)D hebt. Samen pakken we deze stressbron aan en zorgen we voor verbetering!
Het kan alle kanten opgaan. Dan vrolijk, dan down. Eigenlijk kan je er nooit helemaal van op aan. Soms snel boos, soms relaxed. Maar het lastigste is dat het lijkt alsof je emoties jou de baas zijn in plaats van andersom. Het zou je heel wat minder energie kosten als je er iets meer controle over had.
Dat voel je zó vaak. Ook al ben je dan wel aan het uitstellen en zoek je afleiding, dan komt toch weer de confrontatie met de werkelijkheid. En daar krijg je dus stress van. Je hebt wel vrije tijd, maar soms is het lastig daar écht van te genieten, want ook dan voel je wel de stress dat je eigenlijk iets anders zou moeten doen. We gaan op verschillende manieren de stress bestrijden: door samen te plannen en aan de slag te gaan maar ook door uit te zoeken wat voor jou werkt om je stress wat te verminderen.
Je kan niet eeuwig blijven rommelen. Werk aan je toekomst.
Want ook met AD(H)D kan je het beste uit jezelf halen.
